De Boom.
Er was eens een boom. Een hele oude boom die aan de rand van het woud stond. Nu is de boom er niet meer, maar vroeger was die boom heel bekend. Iedereen uit het dorpje kende de boom, want het was een hele bijzondere boom. Nog nooit was er iemand die al zo’n boom gezien had. Hij was niet bekend om zijn ouderdom, nog om zijn mooi gevormde stam en bladeren. Deze boom kon namelijk iets wat andere bomen niet kunnen. De dorpelingen waren heel blij met deze boom en iedere lente vierden ze feest rondom en met de boom. Er werden kraampjes neergezet met de mooiste producten die de dorpelingen het afgelopen jaar gemaakt hadden: tassen, bekers, manden, kleden, jurken en nog veel meer moois. Eten en drinken was er in overvloed en tot diep in de nacht was er muziek. Dit lentefeest speciaal voor de boom was zeer bekend en van heinde en verre kwamen er mensen om de boom te bedanken en te eren. Het kleine dorpje had vele herbergen om al die mensen een slaapplaats te bieden voor die ene nacht. De rest van het jaar was dit dorp en de boom verboden terrein voor buitenstaanders. De boom heeft namelijk veel rust nodig. Zijn talent was soms erg vermoeiend voor de boom zelf, maar ook zeker voor de dorpelingen. De dorpelingen hadden altijd veel werk aan het opbergen en ordenen van wat de boom hen gaf, maar dat deden ze altijd met veel plezier en uit liefde voor de boom. De dorpelingen waren zo blij met de boom dat er altijd iemand bij de boom was. Nooit voelde de boom zich eenzaam en als het weinig had geregend kreeg hij vers water uit de bron. Alles wat de boom wilde kreeg hij direct; het beste van het beste. Maar echt veel vroeg de boom niet voor zijn talent. Liefde en aandacht vond hij al genoeg. En dat kreeg de boom dus volop, want hij was namelijk een geldboom.